Bu eser, eskizlere derinlemesine dalmış bir kadını samimi bir şekilde yakalıyor; sanatın dingin ama etkileyici bir anını sunuyor. Kadın, yere zarifçe uzanan beyaz bir elbise giymiş ve izleyiciye sırtını dönmüş halde, şık bir kanepenin üzerinde sergilenen çizimlere doğru eğilmiş. Yumuşak ve neredeyse hayaletimsi fırça darbeleri, odayı hafif bir sisle sarıyor ve her yüzeye nazikçe dokunan loş bir ışık yayıyor. Renk paletinde için rahatlatan toprak tonları hakim; elbisenin beyaz ve kremi, mobilyaların ve duvarların yumuşak yeşil ve kahverengileriyle narin bir tezat oluşturuyor.