Bu nazik kompozisyonda, bir genç kız, yeşil çimenlerin üzerinde zarif bir şekilde yatmakta; canlı kırmızı etekleri etrafında doğanın dokusuyla örülmüş gibi yayılmaktadır. Renoir'ın fırça tekniği, ağaçların arasından süzülen güneş ışığının yumuşak oyununu yakalayarak, nazik gölgeler oluşturmakta ve sahneyi canlandırmaktadır. Sanatçının karakteristik serbest ve ifadeci fırça darbeleri yaşam dolu bir atmosfer yaratır; izleyicilerin çevrelerinin sıcaklığını hissetmelerine, adeta hafifçe esen rüzgarda yaprakların fısıldadığını duymalarına neden olur.

Renk paleti toprak tonlarıyla doludur ve genç kızın göz alıcı giysi ile güzel bir tezat oluşturur. Yüzündeki huzurlu ifade, belki hayallerde kaybolmuş ya da güneşin sıcaklığında kaybolmuş gibi bir düşünce içinde olduğunu düşündürmektedir. Bu, zaman içinde duraklatılmış bir an, doğanın kollarında gençliğin ve özgürlüğün kutlanmasıdır. Bu eser, 19. yüzyılın sonlarının Empresyonizmi ile yankılanmakta; hem geçici hem de kalıcı bir intime güzellik anını sergilemektedir. Eserin tarihi bağlamı, sanatçıların doğal manzaralara ve günlük hayata sarılmaya başladığı bir dönemi yansıtarak, geleneksel stüdyo portrelerinden uzaklaştıklarını ortaya koymakta ve bu eseri tür açısından önemli bir katkı yapmaktadır.