Σε αυτό το μαγευτικό έργο, ο θεατής αιχμαλωτίζεται αμέσως από τα ήρεμα νερά του αγαπημένου κήπου του Μονέ, όπου οι ζωηρές νούφαρα επιπλέουν σε μια λαμπερή επιφάνεια. Το παιχνίδι του φωτός χορεύει απαλά πάνω στο νερό, συμπληρώνοντας τις απαλές αποχρώσεις του πράσινου και του μπλε που απαρτίζουν τη βλάστηση από κάτω, ενώ μια ζεστή χρυσή απόχρωση αναμειγνύεται στην επάνω ανοιχτη, αντηχώντας το απαλό φιλί του ήλιου στην λιμνούλα. Ω, πόσο οι αντανακλάσεις κυματίζουν και αναμειγνύονται; Δημιουργούν διάσταση αιθέριου στοιχείου που μας μεταφέρει σε ονειρεμένη κατάσταση, επιτρέποντας μας μερικές στιγμές να απομακρυνθούμε από το χάος της καθημερινής μας ζωής.

Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς το συναισθηματικό βάθος που εγγράφεται σε αυτή τη σύνθεση— μια τέλεια ισορροπία ανάμεσα στην ηρεμία και την υποκείμενη πολυπλοκότητα. Κάθε πινελιά φαίνεται προσεκτικά σχεδιασμένη, ρέει χωρίς προσπάθεια για να δημιουργήσει μια οπτική συμφωνία. Η διαφοροποιημένη παλέτα χρωμάτων ενισχύει αυτό το αίσθημα της ειρήνης, συνδυάζοντας απαλά παστέλ με πιο ζωντανά χρώματα που δίνουν ζωή στη φύση. Οι ιστορικές κλωστές διαπλέκονται βαθιά, γιατί αυτό το έργο δείχνει την επαναστατική προσέγγιση του Μονέ στην ιμπρεσιονιστική τέχνη, σπάζοντας τις συμβάσεις εστιάζοντας στην αντίληψη παρά στην λεπτομέρεια; είναι ένα προσωπικό ταξίδι μέσα στη φυσική ομορφιά, προσκαλώντας μας να ξανασυνδεθούμε με το περιβάλλον μας και να βρούμε παρηγοριά στην παροδικότητά του.