Σε αυτήν την γοητευτική νεκρή φύση, το βλέμμα του θεατή κατευθύνεται αμέσως προς τη ζωντάνια των φρούτων—μια πορτοκαλιά, δύο λεμόνια και μια υπόνοια πράσινου. Κάθε κομμάτι έχει αποδοθεί με δεξιοτεχνία με τον χαρακτηριστικό βουρτσίσμα του Ρενουάρ, προσδίδοντας μια απαλότητα που προσκαλεί τον θεατή να τα αγγίξει. Η πορτοκαλιά, με το ροζ χρώμα της, καταγράφει το φως, σχεδόν λάμπει στο υπόβαθρο των πιο ήπια κίτρινων λεμονιών, δημιουργώντας μια ευγενή αντίθεση. Αυτό το παιχνίδι χρωμάτων προσφέρει στη ζωγραφιά μια ζεστασιά και μια αίσθηση σπιτικής οικειότητας; σχεδόν μπορείτε να μυρίσετε την εσπεριδοειδή μυρωδιά στον αέρα.

Η σύνθεση φαίνεται ανεπιτήδευτη, σαν να έχει τοποθετηθεί τυχαία σε μια υφή που εμφανίζει ένα υφασματάκι από βουρτσίσματα αντί για μια ομοιογενή επιφάνεια. Οι βουρτσισιές χορεύουν πάνω στον καμβά, ενώ το υπόβαθρο—μια λεπτή μείξη γήινων πράσινων και μπλε—παρέχει έναν ήρεμο ορίζοντα που κατευθύνει την προσοχή προς τα φρούτα. Αυτό το έργο, δημιουργημένο το 1913, είναι περισσότερο από μια απλή αναπαράσταση· αποτυπώνει το ιστορικό πλαίσιο όπου καλλιτέχνες όπως ο Ρενουάρ εξερευνούσαν την καθημερινή ζωή, γεμίζοντάς την με ομορφιά και αμεσότητα. Η συναισθηματική επίδραση αυτής της ζωγραφιάς ηχεί ζωντανά, ενσωματώνοντας νοσταλγία και τις χαρές των απλών απολαύσεων, υπενθυμίζοντας μας ότι η ομορφιά μπορεί πάντα να βρεθεί στην καθημερινότητα.