Bu çekici natürmortta, izleyicinin dikkati hemen meyvelerin canlılığına doğru yöneliyor—bir portakal, iki limon ve biraz yeşillik. Her bir parça, Renoir'ın imzası olan fırça darbeleriyle ustaca görselleştirilmiş, yumuşak bir doku sunuyor ve izleyiciyi dokunmaya çağırıyor. Portakal, pembe bir tonuyla ışığı yakalarken, daha muted olan limonların arka planda hafif bir parıltı oluşturuyor, bu da ona sıcaklık ve samimiyet katıyor; neredeyse havada narenciye kokusunu duyar gibi oluyorsunuz.

Kompozisyon çabasız görünüyor, sanki, hain bir örtünün yerine dokulu bir yüzeye dikkatli şekilde yerleştirilmiş. Fırça darbeleri tuvalin üzerinde dans ederken, arka planda—toprak yeşilleri ve mavi tonlarının ince karışımı—meyveye odaklanan sakin bir ufuk sağlıyor. 1913 yılında yapılmış bu eser, sadece meyve tasvirinden daha fazlası; Renoir gibi sanatçıların günlük hayatı, güzellik ve aciliyetle keşfettikleri tarihi bir bağlamı yansıtıyor. Bu resmin duygusal etkisi yoğun bir şekilde yankılanıyor; basit zevklerin nostaljisini yansıtıyor ve bize güzelliğin her zaman sıradan şeylerde gözlemlenebileceğini hatırlatıyor.