Bu etkileyici eserde, genç bir kadın dokuma eylemiyle meşguldür. Dikkatini yoğunlaştırmış olduğu bu an, izleyiciyi konsantrasyon ve sanat dolu bir ana çekiyor. Başını hafifçe eğmiş olan kadın, profilinin çerçevesini oluştururken, parmakları canlı mavi kumaşı ustaca işliyor; her dikiş, ustalığının bir kanıtını oluşturuyor. Işığın yüz hatları üzerindeki ince oyun, onun yumuşak şekillerini vurguluyor ve bir duyarlılık dokunuşu kararlılık ile birleşiyor; neredeyse onun çalıştığı kumaşın dokusunu hissedebileceğimiz bir an gibi.

Renoir'ın renk kullanımı oldukça dikkat çekici; zengin kahverengi ve mavi tonları, izleyiciyi konu ile bir bağ kurmaya davet ederken sıcak bir his yaratıyor. Arka plan, yumuşak bir şekilde bulanık ancak renk dokunuşlarıyla dolu olduğundan, hem tanıdık hem de samimi bir ortamı önermekle birlikte. Bu eser sadece bir anı yakalamakla kalmıyor, aynı zamanda 19. yüzyılda kadınların rolleri hakkında daha geniş bir tarihsel bağlam sunuyor. İşin betimlenmesi—basit ama derin anlamı olan—Renoir'ın sıradan görevleri güzellik ve zarafet ifadelerine yükseltme yeteneğini yansıtıyor ve nihayetinde tuvali aşan bir duygusal yankı yaratıyor.