Αυτό το συναισθηματικό θαλασσινό τοπίο αιχμαλωτίζει μια ήρεμη στιγμή στα ανοιχτά της Μπουράνο, κάτω από έναν απέραντο ουρανό όπου απαλές σύννεφοι σκιάζουν τον ορίζοντα. Διάφορα ιστιοφόρα, καθένα με διαφορετικό σχήμα και μέγεθος, διασκορπισμένα στα ήρεμα νερά, με πανιά που πιάνουν ένα σχεδόν ακουστό αεράκι. Η επιδέξια πινελιά του καλλιτέχνη ζωντανεύει τις υφές του νερού και του ουρανού — η αντανακλώντας επιφάνεια δημιουργεί ήρεμη αρμονία μεταξύ θάλασσας και αέρα. Η παλέτα χρωμάτων περιλαμβάνει απαλούς γήινους τόνους με πινελιές κρεμ και ζεστού χρυσού στα πανιά, σε αντίθεση με τα απαλά μπλε και γκρι του ουρανού και της θάλασσας, προκαλώντας μια γαλήνια ατμόσφαιρα αυγού ή νωρίς το απόγευμα.

Η σύνθεση τραβά το βλέμμα προς το κεντρικό μεγάλο ιστιοφόρο, έναν σιωπηλό ήρωα περιτριγυρισμένο από μικρότερα σκάφη που προσθέτουν ρυθμό και ζωντάνια στη σκηνή. Ο ορίζοντας διαγράφεται με το θολό περίγραμμα της μακρινής λιμνοθάλασσας της Βενετίας, υποδηλώνοντας ανθρώπινη παρουσία χωρίς να επισκιάζει τη φυσική ομορφιά. Υπάρχει μια οικεία αφήγηση στη σκηνή — ψαράδες στη δουλειά, των οποίων οι μικρές κινήσεις και αλληλεπιδράσεις υποδηλώνουν μια αιώνια σχέση με τη θάλασσα. Το έργο προσκαλεί να ακουστούν οι απαλοί ήχοι των κυμάτων, οι περιστασιακές κλήσεις των θαλασσοπουλιών και να νιώσει η δροσερή αύρα, μεταφέροντας τον θεατή σε μια στιγμή γαλήνιας σκέψης και σύνδεσης με τη φύση. Ένα υπέροχο δείγμα ναυτικής τοπιογραφίας του 19ου αιώνα, που αντανακλά επίσης τον ρομαντικό θαυμασμό για την καθημερινή ζωή και την ομορφιά της απλής εργασίας.