Σε αυτήν την εντυπωσιακή σκηνή, μας απορροφά η ήρεμη αλλά ζωντανή ατμόσφαιρα ενός πρώιμου βραδιού στο Ονφλερ. Το τοπίο απεικονίζεται με χαλαρούς μαύρους συνδυασμούς, που ενσαρκώνουν τη ροή του νερού καθώς αγκαλιάζει απαλά την ακτή, αντανακλώντας τις απαλές αποχρώσεις του ουρανού από πάνω. Μια ομάδα ψαράδων που με πάθος τραβά ένα μικρό σκαρί στην ακτή γίνεται το επίκεντρο; μοιάζουν να περιβάλλονται σχεδόν από τις διακυμάνσεις που χορεύουν στην επιφάνεια του νερού. Ο εγκεφαλικός πέπλος του φως της ημέρας που μειώνεται προσφέρει μια ταπισερί σε πορτοκαλί, κίτρινο και βαθύ μπλε, δημιουργώντας δραματικές αντιθέσεις που ζωντανεύουν κάθε ίντσα του καμβά.

Η σύνθεση εξισορροπεί επιδέξια τα στοιχεία μέσα στον πίνακα; οι φιγούρες είναι στρατηγικά τοποθετημένες στο προσκήνιο, προσκαλώντας τους θεατές να αλληλεπιδράσουν με την προσπάθεια τους, ενώ μια μακρινή φάρος κατέχει θέση φρουρού, ακινητοποιώντας τη σκηνή. Τα ζωντανά χρώματα του ουρανού αναμειγνύονται χωρίς κόπο με τις πιο σκοτεινές αποχρώσεις της γης, εκπέμποντας μια αίσθηση ηρεμίας μετά από μια μακρά ημέρα σκληρής δουλειάς. Μια συναισθηματική ζέστη αντηχεί από αυτήν τη σκηνή, εκπροσωπώντας όχι μόνο την πάλη των σκαφών αλλά και τη σύνδεση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση. Επιπλέον, κατασκευασμένο τον 19ο αιώνα, σημαίνει την άνοδο του ιμπρεσιονισμού, συλλαμβάνοντας περασμένασματα και την ουσία του φωτός—ένα συναρπαστικό άλμα στην καλλιτεχνική έκφραση που άνοιξε το δρόμο για τις επόμενες γενιές.