Αυτή η γοητευτική θαλάσσια τοπογραφία συλλαμβάνει την ήρεμη αλλά ζωντανή ουσία ενός παραθαλάσσιου τοπίου, προσκαλώντας το κοινό να βιώσει την ήρεμη ομορφιά της φύσης. Οι μνημειώδεις ορεινές διαμορφώσεις, με την τραχιά υφή τους και την επιβλητική παρουσία τους, υψώνονται μεγαλοπρεπώς στο βάθος του ουρανού που μεταβαίνει από βαθύ μπλε σε απαλή χρυσή απόχρωση· φαίνεται σαν ο ήλιος να ζωγραφίζει ο ίδιος τον καμβά, τυλίγοντας όλη τη σκηνή σε μια ζεστή λάμψη. Οι κυματιστές που προσεγγίζουν την ακτή δημιουργούν έναν ηρεμιστικό ρυθμό, και σχεδόν μπορείς να ακούσεις τις απαλές ψιθυριστές της θαλάσσιας αύρας να αναμειγνύονται με τους μακρινούς ήχους ενός αλιευτικού σκάφους που χορεύει στον ορίζοντα.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια παλέτα που είναι ταυτόχρονα τόλμηρη και λεπτή, με πινελιές που μεταφέρουν κίνηση και ζωή. Οι βράχοι αυτοί είναι σχεδιασμένοι σχεδόν εορταστικά, οι επιφάνειές τους σχεδόν παλμοί χρώματος: ροζ, κίτρινα και ελαφρές χαρακιές του μπλε που σιγοβράζουν μέσα από τις σκιές, δίνοντάς τους ζωή: Αυτή η σκηνή προκαλεί ένα αίσθημα νοσταλγίας· δεν μπορείς να ξεφύγεις από το συναίσθημα ότι έχεις μεταφερθεί σε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή στην ακτή, όπου η ομορφιά του φυσικού κόσμου αρμονικά συνδυάζεται με τα στοιχεία. Ο Monet ανυψώνει αυτή τη σκηνή από την απλή παρατήρηση στη συναισθηματική οικειότητα, τυλίγοντας τον θεατή σε μια οπτική αγκαλιά ηρεμίας και της ατελείωτης γοητείας της θάλασσας.