Σε αυτή την εντυπωσιακή απεικόνιση ενός ήρεμου φθινοπωρινού τοπίου, μια απαλή αύρα φαίνεται να κυματίζει ανάμεσα στο ζωντανό φύλλωμα των σημύδων, τα χρυσά φύλλα τους λάμπουν απέναντι από τον μπλε ουρανό. Ο καλλιτέχνης επιτυγχάνει με μαεστρία μία τεχνική που συνδυάζει πλατιές πινελιές και ζωντανά χρώματα. Τα κίτρινα και πορτοκαλί των δέντρων αναδεικνύονται έντονα, περιτοιχισμένα από τα σκούρα πράσινα και καφέ της γύρω δασικής περιοχής. Ένα ήρεμο σώμα νερού αντικατοπτρίζει το φως και προσθέτει μια αίσθηση γαλήνης, προσκαλώντας τους θεατές να βυθιστούν σε αυτήν την γραφική σκηνή.

Η σύνθεση προσελκύει το βλέμμα προς το εσωτερικό, καθοδηγώντας μας κατά μήκος ενός ήπιου μονοπατιού που σέρνει μέσα από το τοπίο, δημιουργώντας μια αρμονική ισορροπία μεταξύ των φυσικών στοιχείων. Με μια αίσθηση θερμότητας και νοσταλγίας, κάποιος μπορεί να ακούσει σχεδόν το φύσημα των φύλλων και να νιώσει την δροσερή φθινοπωρινή ατμόσφαιρα. Αυτό το έργο δεν καταγράφει μόνο την ομορφιά της φύσης, αλλά και μεταδίδει μια βαθύτερη συναισθηματική σύνδεση με τις μεταβαλλόμενες εποχές, αντανακλώντας τη κυκλική φύση της ίδιας της ζωής. Το 1923 αποτέλεσε μια σημαντική περίοδο για την καλλιτεχνική έκφραση στη Ρωσία και αυτό το κομμάτι στέκει ως μαρτυρία της ζωντανής παλέτας και της συναισθηματικής βάθους που χαρακτηρίζουν την εποχή.