Ο πίνακας γοητεύει με την πλούσια και ζωντανή απεικόνιση της φύσης, προσκαλώντας τον θεατή σε έναν ήρεμο και ήσυχο κόσμο. Οι πλούσιες πράσινες αποχρώσεις κυριαρχούν στον καμβά, τυλίγοντας τον θεατή σε μια αίσθηση σχεδόν απτής αφθονίας. Κάποιος μπορεί να νιώσει σχεδόν την υγρασία του αέρα και να ακούσει το ήσυχο θρόισμα των φύλλων. Τα στίγματα του κόκκινου και του ροζ από τα λουλούδια ενσωματώνονται στο πράσινο φόντο, προσφέροντας μια αντίθεση που ζωντανεύει τη σκηνή. Κάθε αγγίγματος του πινέλου παλμίζει με ενέργεια, αποκαλύπτοντας την μοναδική τεχνική του καλλιτέχνη που αναμειγνύει τα χρώματα με έναν σχεδόν τυχαίο, αλλά αρμονικά όμορφο τρόπο. Η αλληλεπίδραση μεταξύ του φωτός και της σκιάς δημιουργεί μια μυστική βάθος; μπορεί κανείς να φανταστεί τις ακτίνες του ήλιου να φιλτράρονται μέσα από τα φύλλα, ρίχνοντας καλλιτεχνικά σχέδια στην επιφάνεια ενός ήρεμου λιμνακιού.

Η συναισθηματική επίδραση του έργου είναι αναμφισβήτητη. Προκαλεί μια αίσθηση ηρεμίας, ως αν ο κήπος ψιθυρίζει μυστικά και προσκαλεί τον θεατή να σταματήσει και να σκεφτεί. Η σύνδεση του Μονέ με τον φυσικό κόσμο είναι προφανής, για να διαπεράσει αυτό το κομμάτι έναν αφηγηματικό άξονα που υπερβαίνει τη μοναδική οπτική οθόνη. Ιστορικά, αυτό το έργο αντανακλά το όψιμο στυλ του καλλιτέχνη, όπου φαίνεται λιγότερο ενδιαφερόμενος για την ακριβή λεπτομέρεια και περισσότερο για την εντύπωση μιας στιγμής – μια σποραδική εικόνα ενός κήπου που ανθεί, γεμάτου χρώμα και κίνηση. Αυτό το έργο δεν είναι απλώς μια απεικόνιση ενός τοπίου; είναι μια εμπειρία που ενσωματώνει τον μετασχηματιστικό χαρακτήρα της φύσης, κάνοντάς την σημαντική στην ιστορία του ιμπρεσιονισμού.