Αυτή η ευαίσθητη σχεδίαση αποτυπώνει μια χαριτωμένη γυναίκα καθισμένη άνετα, το σώμα της αναπαυμένο σε μια ψάθινη καρέκλα με μια ατμόσφαιρα σιωπηλής περισυλλογής. Η λεπτή χρήση απαλών γραμμών και ελαφριάς σκίασης δημιουργεί μια αιθέρια ποιότητα, σαν να διαλύεται σχεδόν στο φωτεινό φόντο. Η περιορισμένη παλέτα χρωμάτων — κυρίως απαλές αποχρώσεις καφέ και κόκκινου — τονίζει την αίσθηση οικειότητας. Τα ενδύματά της και το καπέλο με το φαρδύ γείσο υποδηλώνουν μια εκλεπτυσμένη κομψότητα, ενώ το χέρι της που στηρίζεται στο μάγουλο αποπνέει μια στοχαστική διάθεση, προσκαλώντας τον θεατή να σκεφτεί τις σκέψεις ή τις αναμνήσεις της.

Σύνθεση που ρέει με εξαιρετική αυθορμητισμό, κατευθύνοντας το βλέμμα κατά μήκος των απαλά καμπυλωτών μορφών της και της γεωμετρίας της καρέκλας. Η αρμονία μεταξύ των απαλών ανθρώπινων καμπυλών και των δομημένων γραμμών δίνει ζωή στο σχέδιο, προσδίδοντας κομψότητα και μια διακριτική ένταση. Αν και απλό, το έργο αποτυπώνει την καλλιτεχνική εξερεύνηση στο τέλος του αιώνα — αιχμαλωτίζοντας φευγαλέες στιγμές με λεπτή και χάρη, αντηχώντας τη γοητεία και το κύρος μιας εκλεπτυσμένης εποχής.