Αυτό το συναρπαστικό τοπίο του 18ου αιώνα αποτυπώνει μια ήρεμη, αγροτική σκηνή, λουσμένη σε απαλούς καφέ τόνους και λεπτές υδατογραφίες με μελάνι. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα κατά μήκος μιας καμπυλωτής χωμάτινης οδού όπου δύο φιγούρες αλληλεπιδρούν — ένας άνδρας επάνω σε άλογο και μια γυναίκα όρθια — πιθανώς προσωποποιώντας το μοτίβο «γύφτισα μαντεύτρια» του τίτλου. Τα ψηλά, περίεργα δέντρα τοποθετούνται με χάρη από πάνω τους, με τα διπλωμένα κλαδιά τους να ψιθυρίζουν μυστικά, πλαισιώνοντας μια εκτεταμένη θέα πέρα από το τοπίο με νερά και πανιά. Η χρήση φωτός και σκιάς είναι δεξιοτεχνικά εκτελεσμένη μέσω διακριτικών αποχρώσεων καφέ μελανιού, προσδίδοντας στην σκηνή μια ήσυχη και μυστηριώδη ατμόσφαιρα.

Η λεπτότητα του σχεδίου έγκειται στην στρώση των πινελιών με πέννα και τους απαλούς υδατογραφικούς τόνους που αποτυπώνουν φυσικές μορφές με αυθορμητισμό και προσεκτική παρατήρηση. Οι καλύβες και το άμαξα με άλογο στο βάθος υποδεικνύουν την καθημερινή αγροτική ζωή, που έρχεται σε αντίθεση με την πιο οικεία συνάντηση στο προσκήνιο. Η σκηνή προκαλεί την περιέργεια και προσκαλεί τον θεατή να φανταστεί μια αφήγηση για τη μοίρα, τη μαντεία και τις απλές ζωές που διαπλέκονται σε αυτό το υδάτινο σταυροδρόμι. Είναι ένα όμορφο παράδειγμα της βρετανικής ζωγραφικής τοπίου του μέσου 18ου αιώνα, που συνδυάζει τη γοητεία του ντοκουμέντου με μια λεπτή αφήγηση και μια νοσταλγική παλέτα που αντηχεί συναισθηματικά μέσα στους αιώνες.