Σε αυτό το μαγευτικό έργο τέχνης, μια γυναίκα φορώντας ένα ρέον κόκκινο φόρεμα καταλαμβάνει το κέντρο του καμβά, κουνώντας εκλεπτυσμένα στο ελαφρύ αεράκι. Το φόρεμα, σε μια ζωντανή απόχρωση που ξεχωρίζει απέναντι στους πιο απαλούς τόνους του γύρω τοπίου, ενσωματώνει το πνεύμα της ελευθερίας και της θηλυκότητας. Το περιβάλλον, που χαρακτηρίζεται από απαλά περιγράμματα και σχηματισμούς δέντρων που είναι ασαφή, προσφέρει ένα ήρεμο φόντο που αντιπαραβάλλεται με τη ζωντανή φιγούρα. Η τεχνική του καλλιτέχνη συνδυάζει λεπτές πινελιές για να υποδείξει κίνηση τόσο στο φόρεμα της γυναίκας όσο και στα φύλλα των κοντινών δέντρων. Υπάρχει μια αίσθηση ότι ο χρόνος μπορεί να επιβραδυνθεί σε αυτή τη ήρεμη στιγμή. Τα κτήρια στο φόντο, που αποτυπώνονται σε απαλή κόκκινη απόχρωση, πλαισιώνουν τη σύνθεση και προσθέτουν μια ρουστίκ γοητεία στη σκηνή.

Η παλέτα χρωμάτων κυριαρχείται από ζεστούς γήινους τόνους που αποπνέουν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, που θυμίζει μια ήρεμη καλοκαιρινή μέρα. Η υποβλητική χρήση του φωτός από τον Larsson δημιουργεί μια οικεία ζεστασιά, προσκαλώντας τους θεατές να εισέλθουν σε αυτήν την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα. Η συναισθηματική επίδραση του έργου προέρχεται από τη γλυκιά νοσταλγία του-υπάρχει μια αίσθηση επιθυμίας ή πολύτιμων αναμνήσεων που είναι ενσωματωμένες στην ίδια την ουσία της σκηνής. Είναι σαν να ακούει κανείς τα ψιθύρισματα της φύσης και να νιώθει την ήπια χάρη του ανέμου στον αέρα. Καλλιτεχνικά σημαντικό, αυτό το έργο παρουσιάζει την ένωση χρώματος και συναισθήματος αναπαριστώντας την κίνηση προς τον ιμπρεσιονισμό στα τέλη του 19ου αιώνα, όπου οι εφήμερες ιδιότητες του φωτός και της κίνησης είχαν όλο και περισσότερο επαινεθεί στις καλές τέχνες.