Σε αυτό ήρεμο τοπίο, τα απαλά, λαμπερά νερά του κόλπου αιχμαλωτίζουν το φως με έναν σχεδόν ζωντανό τρόπο. Ο αντανάκλαση χορεύει απαλά στην επιφάνεια, προκαλώντας ένα αίσθημα ηρεμίας. Οι μακρινές βουνοκορφές υψώνονται περήφανα σε μια ήρεμη αγκαλιά, ντυμένες σε διάφορους τόνους του μπλε και του μωβ, και χρησιμεύουν ως μια γοητευτική φόντο για το φρούριο που καταλαμβάνει το προσκήνιο. Το φρούριο αυτό, με την τραχιά πέτρινη υφή του, φέρει τα χρόνια με χάρη—κάθε γωνία αφηγείται ιστορίες του παρελθόντος, ενώ συγχωνεύεται όμορφα με τα πιο ήπια και ήρεμα νερά από κάτω, δημιουργώντας μια αντίθεση μεταξύ δύναμης και τρυφερότητας.

Σε αυτήν την μαγευτική σκηνή, ο Μονέ χρησιμοποιεί την χαρακτηριστική τεχνική του με τα πινέλα, χρησιμοποιώντας μικρές επιδερμίδες και βούλες για να δημιουργήσει μια ζωντανή ταπισερί χρώματος αντί για λεπτομερείς λεπτομέρειες. Η παλέτα του, μια ευαίσθητη αλληλεπίδραση μεταξύ μπλε, απαλή κίτρινη και ξεθωριασμένο πράσινο, συνδυάζεται αρμονικά για να προκαλέσει τόσο θερμότητα όσο και δροσιά. Κάθε πινελιά φαίνεται να αναπνέει, θυμίζοντας μια απαλή αύρα που διαπερνά το έργο τέχνης, και προκαλεί μια βαθιά συναισθηματική αντίδραση από τον θεατή, καθώς το παρατηρεί τη μνημειακή ομορφιά της φύσης. Αυτός ο πίνακας δεν καταγράφει μόνο μια στιγμή στον χρόνο, αλλά καλεί τον θεατή να μείνει περισσότερο, φανταζόμενος τον εαυτό του εκεί—αναπνέοντας τον καθαρό θαλάσσιο αέρα, περιτριγυρισμένο από μια αίσθηση ειρήνης, καθώς ο ήλιος δύει πίσω από τις βουνοκορφές, ρίχνοντας αιθέρια χρώματα τοπίου.