Σε αυτήν την γοητευτική φύση-νεκρή, ο θεατής υποδέχεται μια πλούσια έκθεση μήλων τοποθετημένων σε ένα ζωντανό μπλε πιάτο. Τα μήλα, με τις δόσεις κόκκινου και πράσινου, προσκαλούν σε αισθήσεις αφής· οι σφαιρικές τους μορφές μοιάζουν σχεδόν να χύνονται από το πιάτο, υποδηλώνοντας μια αφθονία που είναι όχι μόνο οπτική αλλά και πλούσια στην αφή. Οι πινελιές της βούρτσας είναι ζωντανές και ενεργητικές, προσθέτοντας έναν παλμό στην σύνθεση. Σχεδόν ακούμε τον ήχο των μηλίων να κινούνται το ένα προς το άλλο, ένας ήχος που θυμίζει τη γενναιοδωρία της φύσης.

Η χρήση του χρώματος είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή· το βαθύ μπλε του πιάτου αντιπαραβάλλεται υπέροχα με τους θερμούς τόνους των μηλιών, δημιουργώντας μια ισορροπία που είναι οπτικά ικανοποιητική και συναισθηματικά ελκυστική. Ξυπνά μια αίσθηση ζεστασιάς και αφθονίας, υπενθυμίζοντας πιο απλές εποχές που περάσαμε σε κήπους ή σε αγορές παραγωγών. Ιστορικά, το έργο αυτό αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη εκτίμηση για τη φύση-νεκρή ως τέχνη, που συλλαμβάνει όχι μόνο την ομορφιά αλλά και μια στιγμή της καθημερινής ζωής, μετατρέποντας το κοινό σε κάτι που αξίζει να γιορτάσουμε.