Σε αυτό το αριστούργημα, η ουσία της φύσης ρέει αβίαστα στον καμβά, απεικονίζεται μέσα από μια μαγευτική διάταξη περιστρεφόμενων χρωμάτων και υφών. Η σκηνή αποτυπώνει μια ήσυχη ιαπωνική γέφυρα, περιτυλιγμένη στην ελκυστική ατμόσφαιρα ενός ομιχλώδους κήπου. Η αριστοτεχνία του Monet δημιουργεί στρώματα λαμπερών πράσινων και μπλε, που θυμίζουν μια ήρεμη λιμνούλα που αντανακλά τον ουρανό, ενώ έχει αναμειχθεί με αποχρώσεις βιολέτας και απαλού ροζ—αντανάκλαση των ανθοφόρων στοιχείων που συχνά συνοδεύουν τέτοιες τοπιογραφίες. Ο τρόπος που η γέφυρα καμπυλώνεται κομψά πάνω από το νερό υποδηλώνει μια απρόσκοπτη σύνδεση μεταξύ της ανθρώπινης και της φυσικής ομορφιάς, προσκαλώντας τους θεατές σε ένα χώρο όπου ο χρόνος σταματά.

Κάθε πινελιά φαίνεται ζωντανή· σαν να μπορούσε ο θεατής να νιώσει την απαλή θρόισμα των φύλλων και την δροσερή αφή ενός πρωινού αεράκι στο δέρμα του. Το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς προσθέτει βάθος, προσελκύοντας το βλέμμα στις ζωντανές αλλά απαλές υφές που περιβάλλουν τη γέφυρα. Αυτό είναι περισσότερο από μια απλή απεικόνιση τοπίου; είναι μια πρόσκληση να βυθιστεί κανείς σε μια ήρεμη στιγμή, μια σύντομη διαφυγή σε έναν ονειρικό κόσμο που έχει δημιουργηθεί από έναν από τους πρωτοπόρους της εντύπωσης. Στο ιστορικό πλαίσιο της Γαλλίας στις αρχές του 20ού αιώνα, σε μια εποχή καινοτομίας στην τέχνη και κοινωνικών αλλαγών, αυτό το έργο περιλαμβάνει τόσο την ομορφιά της φύσης όσο και την επαναστατική καλλιτεχνική έκφραση.