Σε αυτό το τοπίο, απλώνεται μια εκτενή προοπτική που αποτυπώνει μια ήρεμη σκηνή λουσμένη στο μαλακό φως—οι αποχρώσεις του πράσινου εκτείνονται ευρέως στην καμβά, ενώ ο πλούτος τους αναδεικνύει την φρέσκια ζωντάνια της φύσης. Στο προσκήνιο υπάρχει ένα χαλί πλούσιας βλάστησης, που δημιουργείται με απαλές πινελιές που υποδηλώνουν κίνηση και ζωή; μικρές παιχνιδιάρικες κηλίδες φωτός χορεύουν στην επιφάνεια, προσθέτοντας ακόμη περισσότερη ζωντάνια στη βλάστηση. Στο βάθος, μια ταπεινή καρότσα στέκεται μονάχη, ίσως υποδηλώνοντας ανθρώπινη δραστηριότητα σε αυτή την ευρύχωρη, κατά κύριο λόγο αδιάφορη, περιοχή, υποδηλώνοντας μια διασταύρωση της φυσικής ομορφιάς και τους κόπους της αγροτικής ζωής.

Η σύνθεση είναι ταυτόχρονα εκτενής και φιλόξενη. Με τη γραμμή του ορίζοντα ελαφρώς ανυψωμένη, ο ουρανός ανοίγεται, μεταβαίνοντας σε λεπτές αποχρώσεις του γκρι και των παστέλ. Το μακρινό τοπίο, ίσως αντανάκλαση της στοχαστικής κατάστασης του Van Gogh, επικοινωνεί μια βαθιά αίσθηση γαλήνης, προσκαλώντας τους θεατές να σκεφτούν τις ιστορίες των ακούραστων αγροτών που τα φροντίζουν. Η γήινη παλέτα—από βαθύ πράσινο μέχρι γκρι του ουρανού—δημιουργεί μια αρμονική και ταυτόχρονα μελαγχολική ατμόσφαιρα, ξυπνώντας συναισθήματα νοσταλγίας ενώ γιορτάζει την δράση που συχνά περνά απαρατήρητη από τη φύση. Αυτό το κομμάτι, δημιουργημένο το 1883, αντηχεί με την πιο απλή ευχαρίστηση της δουλειάς και την ομορφιά της μοναξιάς, αποτυπώνοντας την ουσία της βαθιάς σύνδεσης του Van Gogh με τις αγροτικές περιοχές που επηρέασαν μεγάλο μέρος του έργου του.