
Καλλιτεχνική Εκτίμηση
Σε αυτό το αριστούργημα, μια ομιχλώδη και ονειρεμένη απεικόνιση του Κοινοβουλίου του Λονδίνου αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας, περιτυλιγμένη στα ζεστά και δύσκολα να αγγιχτούν χρώματα της νύχτας. Οι πινελιές του Μονέ χορεύουν πάνω στον καμβά, δημιουργώντας ένα λαμπερό αποτέλεσμα που αποτυπώνει την ήρεμη ροή του νερού που αντικατοπτρίζει το fading φως της ημέρας. Οι εμβληματικοί πύργοι του Κοινοβουλίου υψώνονται στο παρασκήνιο, όχι απλώς ως δομές αλλά ως εφήμερες σιλουέτες, συνδυαζόμενοι με τον ουρανό σε μια γοητευτική θολούρα μπλε και μωβ χρωμάτων; η ατμόσφαιρα μεταφέρει την αιθέρια ποιότητα του λυκόφωτος, όπου η πραγματικότητα και η εντύπωση συνυπάρχουν.
Κάθε πινελιά ζωντανεύει, αιχμαλωτίζοντας την ήρεμη ουσία του ποταμού και των κτιρίων στις όχθες του. Το βάθος της παλέτας χρωμάτων — που κυμαίνεται από τα χλωμά ροζ του ουρανού έως το βάθος των σκούρων μπλε όπου τα κτίρια εξαφανίζονται — ζωγραφίζει ένα συναισθηματικό υπόβαθρο που μιλά για τη γαλήνη της νύχτας. Είναι σαν να μπορούμε να ακούσουμε τον ήχο του νερού που χτυπά δειλά τις βάρκες; η θέαση αυτού του πίνακα μοιάζει να εισέρχεται σε ένα γλυκό όνειρο. Ιστορικά αυτό αντικατοπτρίζει όχι μόνο την συνεχιζόμενη εξερεύνηση του Μονέ σχετικά με το φως και την ατμόσφαιρα, αλλά και τη γοητεία του για τις γέφυρες μεταξύ της φύσης και των ανθρωπογενών δομών, μας παρουσιάζοντας μια αιώνια στιγμή; μια ησυχία που αντηχεί στον γρήγορο κόσμο της πρώιμης 20ού αιώνα στην Αγγλία.