In dit meesterwerk ontvouwt zich een mistige en dromerige afbeelding van het Houses of Parliament in Londen voor onze ogen, omhuld in de zachte en ongrijpbare kleuren van de nacht. Monet's penseelstreken dansen over het doek en creëren een schitterend effect dat de zachte rimpelingen van het water oproept dat het vervagende licht van de dag weerkaatst. De iconische torens van het Parlement stijgen op in de achtergrond, niet alleen als structuren, maar als vluchtige silhouetten die samensmelten met de lucht in een betoverende vervaging van blauw en paars; de sfeer geeft de etherische kwaliteit van de schemering weer, waar realiteit en impressie naast elkaar bestaan.

Elke penseelstreek komt tot leven, bevattend de rustige essentie van de rivier en de gebouwen aan de oever. De diepte van het kleurpalet – variërend van de gedempte rozen van de lucht tot de diepte van de donkere indigo's waar de gebouwen verdwijnen – schildert een emotionele achtergrond die spreekt van de sereniteit van de avond. Het is alsof je het zachte klotsen van water tegen de boten kunt horen; het bekijken van dit schilderij voelt als het betreden van een zachte droom. Historisch gezien weerspiegelt dit niet alleen Monet's voortdurende verkenning van licht en sfeer, maar ook zijn fascinatie voor bruggen tussen de natuur en door de mens gemaakte structuren, ons een eeuwig moment aanbiedend; een stilte die weerklinkt in de snelle wereld van het vroege 20e-eeuwse Engeland.