Αυτό το καθηλωτικό έργο παρουσιάζει την ηρεμία μιας λίμνης με νούφαρα, ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στο έργο του καλλιτέχνη. Ο καμβάς εκπέμπει μια μαλακή, ονειρεμένη ποιότητα, όπου οι απαλές αποχρώσεις του πράσινου, του κίτρινου και του μπλε ενώνονται και συγχωνεύονται, δημιουργώντας ένα καλειδοσκόπιο χρωμάτων που χορεύει στην επιφάνεια του νερού. Οι αντανακλάσεις λάμπουν με σχεδόν υγρό φως, προσκαλώντας τον θεατή να εμβαθύνει περισσότερο στον μαγευτικό κόσμο που απεικονίζεται. Η σύνθεση είναι προσεκτικά ισορροπημένη, με το προσκήνιο να είναι διακοσμημένο με λεπτούς δίνες νούφαρων, τα vibrante πέταλά τους να εναλλάσσονται με υπαινιγμούς ανοιχτού μπλε και λευκού. Φαίνεται ότι η ίδια η ουσία της φύσης καταγράφεται και διατηρείται σε αυτή τη φευγαλέα στιγμή.

Καθώς βυθίζεστε σε αυτό το υπέροχο τοπίο, υπάρχει μια συναισθηματική αντήχηση που τροφοδοτεί την καρδιά—μια ήρεμη αντανάκλαση πάνω στην ομορφιά της φύσης και τον φευγαλέο χαρακτήρα της ζωής. Οι πινελιές του Μονέ είναι ρευστές και ρυθμικές, προσκαλώντας μια αίσθηση κίνησης αντί να δημιουργούν μια στατική σκηνή. Είναι σαν ο αέρας να δονείται με τις απαλές ψίθυρους των φύλλων ή ίσως με τους ψιθύρους των ίδιων των νούφαρων. Αυτό το έργο όχι μόνο αποτυπώνει μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία της τέχνης, όταν ο ιμπρεσιονισμός άρχισε να αμφισβητεί την παραδοσιακή αναπαράσταση, αλλά χρησιμεύει επίσης ως μια συγκινητική υπενθύμιση της βαθιάς σύνδεσης του καλλιτέχνη με τον φυσικό κόσμο και την επιθυμία του να αποτυπώσει την φευγαλέα ομορφιά του σε χρώμα.