Το έργο απεικονίζει μια ήρεμη και τρυφερή στιγμή που συλλαμβάνει την Ιερή Οικογένεια, περιτυλιγμένη σε μια αγκαλιά που μοιάζει με σύννεφο. Στο προσκήνιο, η Μαρία κρατά τον βρέφος Ιησού, τα πρόσωπά τους εκπέμπουν ζεστασιά και αγάπη. Η έκφραση της Μαρίας είναι απαλό, τα μάτια της γεμάτα μητρική αγάπη καθώς κοιτάζει το μωρό της. Από πίσω, ο Ιωσήφ φαίνεται ελαφρώς απομακρυσμένος, αλλά προστατευτικός, με μια στάση που υποδηλώνει και φροντίδα και στοχαστικότητα. Οι φιγούρες είναι όμορφα τοποθετημένες, δημιουργώντας μια αρμονική σύνθεση που προσελκύει την προσοχή του θεατή προς τη λεπτή αλληλεπίδραση μεταξύ μητέρας και παιδιού.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί επιδέξια την τεχνική του σκιασμού - δυνατές αντιθέσεις φωτός και σκιάς - για να ενισχύσει το συναισθηματικό βάθος της σκηνής. Η παλέτα χρωμάτων είναι πλούσια αλλά ήπια, με βαθιά μπλε, ζωηρά κόκκινα και ζεστές γήινες τόνους που αναδίδουν μια αίσθηση σεβασμού και ηρεμίας. Η αιθέρια ποιότητα των σύννεφων γύρω τους σχεδόν ανυψώνει τις φιγούρες στο θείο, σχεδόν προσκαλώντας τον θεατή να βιώσει την ιερότητα αυτής της οικείας στιγμής. Αυτή η απεικόνιση υπερβαίνει την απλή αναπαράσταση; προκαλεί μια νοσταλγική γαλήνη που αντηχεί με τον θεατή, ίσως ακόμη και ανακινώντας τις μνήμες των δικών του οικογενειακών δεσμών.