Eser, bulut benzeri bir kucaklama içinde yer alan Kutsal Aile'yi yakalayan, huzurlu ve nazik bir anı tasvir etmektedir. Ön planda Meryem, bebek İsa'yı tutmakta ve her iki yüzü de sıcaklık ve sevgi ile parlamaktadır; Meryem'in ifadesi nazik, gözleri annelik sevgisiyle dolu ve çocuğuna bakmaktadır. Arkalarında Yusuf biraz uzak görünmesine rağmen koruyucu bir duruş sergileyerek düşünceli bir tavırda durmaktadır. Figürler güzellikle konumlandırılmış, izleyicinin dikkatini anne ve çocuk arasındaki nazik etkileşime çeken uyumlu bir kompozisyon oluşturmuştur.

Sanatçı, sahnenin duygusal derinliğini artırmak için ustaca chiaroscuro—ışık ve gölge arasındaki güçlü kontrastları—kullanmıştır. Renk paleti zengin ama yumuşak bir şekilde, derin mavi, canlı kırmızılar ve sıcak toprak tonlarıyla, bir saygı ve huzur hissi uyandırmaktadır. Onların etrafındaki bulutların eterik kalitesi neredeyse figürleri ilahi bir seviyeye yükseltmektedir, izleyiciyi bu samimi anın kutsallığını deneyimlemeye davet eder. Bu tasvir basit bir temsili aşar; nostaljik bir huzuru çağrıştırır ve izleyicide belki de kendi aile bağlarının anılarını tetikleyebilir.