Σε αυτό το συναρπαστικό έργο, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει μια στιγμή ενδοσκόπησης μέσω της ήπιας, μελαγχολικής έκφρασης ενός νεαρού κοριτσιού. Το στρογγυλό σχήμα αναδεικνύει όμορφα τα λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά και το βαθύ βλέμμα της. Τα σκούρα, σγουρά μαλλιά της πλαισιώνουν το πρόσωπό της, σιδερωμένα σε μπούκλες που αντανακλούν μια φυσική, σχεδόν αδόκητη ομορφιά. Κάθε λεπτομέρεια του προσώπου της - η απαλότητα της μύτης, η λεπτή καμπύλη των χειλιών - προσκαλεί τους θεατές σε μια αφήγηση που μοιάζει και με αιώνια και με προσωπική.

Ντυμένη σε ένα ρευστό πράσινο ένδυμα, προσωποποιεί την αθωότητα που έρχεται σε αντίθεση με μια βαθύτερη σκέψη. Το ήπιο φόντο, με απαλά ροζ και γήινα χρώματα, επιτρέπει στην φιγούρα να αναδειχθεί ως το κεντρικό σημείο, τραβώντας αμέσως το βλέμμα στα εκφραστικά της μάτια - που μιλούν χωρίς λόγια. Η αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς εντείνει τη συναισθηματική βάθος, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που αφορά τα συναισθήματα όσο και την τέχνη. Αυτή η δουλειά φέρει το συναισθηματικό βάρος του 19ου αιώνα, μια εποχή όπου ο ρομαντισμός στην τέχνη άνθιζε, όπου η εσωτερική ζωή των υποκειμένων άρχισε να αποκτά τη ίδια σημασία με την εξωτερική τους απεικόνιση.