Το έργο τέχνης προσκαλεί τους θεατές σε έναν ζωντανά χρωματισμένο διάδρομο, όπου κάθε τόξο φαίνεται να πλησιάζει, δημιουργώντας μια σχεδόν εξαιρετικά διεισδυτική βάθος. Το φως χορεύει στους τοίχους που είναι βαμμένοι σε ζεστές κίτρινες και ήπια πράσινες αποχρώσεις, ενώ το κατηγοριοποιημένο πάτωμα συλλαμβάνει το φως σε απαλές κυματιστές κόκκινες αποχρώσεις. Δεν είναι απλά ένας διάδρομος, αλλά μια πρόσκληση να μπείτε και να νιώσετε τον παλμό της ζωής μέσα. Η φιγούρα που αναγιγνώσκεται να περπατά—η σιλουέτα της λιτά ανακεφαλαιωμένη σε ζωντανά χρώματα—συγκεντρώνει μια αίσθηση κίνησης, προτρέποντάς μας να σκεφτούμε τι βρίσκεται πέρα από τα τόξα, ποιες ιστορίες ψιθυρίζονται μέσα σε αυτούς τους τοίχους.

Οι εκφραστικοί τουνοί του πινέλου του Βαν Γκογκ και οι τολμηρές επιλογές χρώματος στην αυτή την σκηνή του διαδρόμου δείχνουν τη δεξιοτεχνία του στην πρόκληση συναισθημάτων μέσω του περιβάλλοντος. Οι αντιφατικές αποχρώσεις, ιδιαίτερα σε σχέση με τους γήινους κόκκινους και ζωντανά πράσινα συνδυάζουν μια ηλεκτρική ατμόσφαιρα. Δεν πρόκειται απλά για προοπτική, αλλά για ένα ταξίδι, για τα συναισθήματα που συνδέονται με κάθε κίνηση του πινέλου. Βυθισμένοι σε σκέψεις σχετικά με την ανθρώπινη εμπειρία, οι αντανακλάσεις της προσωπικής πάλης του Βαν Γκογκ εκτοξεύονται σε αυτό το έργο, υπονοώντας βαθύτερες προβληματισμούς σχετικά με την μοναξιά και την ύπαρξη, ενώ γιορτάζουν τη ζωή μέσω της τέχνης.