Het kunstwerk nodigt de kijkers uit in een levendige kleurrijke gang, waar elke boog van de bogen lijkt te naderen, waardoor een bijna meeslepende diepte ontstaat. Het licht danst op de muren die geschilderd zijn in warme gele en zachte groene tinten, terwijl de gemusterde vloer het licht opvangt in zachte golven van roodtinten; het is niet zomaar een gang, maar een uitnodiging om naar binnen te stappen en de puls van het leven binnenin te ervaren. De figuur die we zien lopen—haar silhouet subtiel omkaderd tegen de levendige kleuren—roept een gevoel van beweging op, waardoor we ons afvragen wat er zich achter de bogen bevindt, welke verhalen er binnen deze muren worden gefluisterd.

Vincent van Gogh's expressieve penseelstreken en zijn gedurfde kleurkeuze in deze gangscène tonen zijn meesterschap in het oproepen van emoties door middel van de omgeving. De contrasterende kleuren, vooral de combinatie van aardse roodtonen en levendige groen, creëren een elektrische sfeer. Het gaat niet alleen om perspectief; het gaat om de reis, om de emoties die aan elke penseelstreek zijn gekoppeld. Terwijl we ons onderdompelen in gedachten over de menselijke ervaring, komen de echo's van Van Gogh's eigen worstelingen naar voren in dit werk, wat wijst op diepere overpeinzingen over eenzaamheid en bestaan, terwijl het tegelijkertijd het leven viert door kunst.