In dit aangrijpende werk is een arbeider afgebeeld terwijl deze zich over de grond buigt en ijverig aardappelen uit de aarde harkt; zijn lichaamstaal straalt nederigheid uit, maar ook een intense concentratie, een bewijs van de volharding en doorzettingsvermogen van de landbouwer. De figuur is gehuld in donkere kleding die lijkt op de aardetinten van de achtergrond, waardoor hij bijna opgaat in het landschap, waardoor de blik van de toeschouwer direct naar de actie van het werk wordt geleid. Het sterke contrast van het gedempte kleurpalet met de textuur van de lijnen creëert een viscerale indruk van beweging en moeite—een moment dat stilhangt in zweet en vastberadenheid.

Dit werk heeft een onmiskenbare emotionele lading—een stille eerbetoon aan de ontelbare mensen die zich dediceren aan het zware werk in de landbouw. Van Gogh's unieke gebruik van schaduw en dwarsstreping voegt niet alleen diepte toe, maar vangt ook de energie van de scène; als of je de aarde voelt worden getrokken van zijn rustplaats met elk schoffel. Dit kunstwerk communiceert subtiel met de historische context van het werkende leven in de 19e eeuw, en roept reflecties op over de strijd die velen tijdens deze periode van sociale onrust en verandering hebben doorstaan. Het is niet alleen een weergave van handarbeid, maar een viering van veerkracht, waar elk detail respect en erkenning voor hun inspanningen uitstraalt.