Bu dokunaklı eserde, bir işçi toprağın ortasında, mısırları çıkarırken, eğilmiş olarak tasvir ediliyor; bedeni uysallık ve yoğun bir odaklanma yayarak, çiftçinin azmini ve sebatını kanıtlıyor. Koyu kıyafetli figür, arka plandaki toprak tonlarıyla karışarak sahneden neredeyse kayboluyor ve izleyicinin gözünü doğrudan çalışmanın eylemine yönlendiriyor. Bozulmuş renk paleti ile dokulu çizgiler arasındaki net kontrast, hareket ve çaba ile ilgili somut bir izlenim yaratıyor—bir an boyunca ter ve kararlılık içinde askıya alınmış.

Bu eser içinde inkâr edilemez bir duygusal ağırlık taşıyor; tarım işine adanmış sayısız bireye sessiz bir saygı duruşu. Van Gogh'un hatching ve cross-hatching kullanımı derinlik sağlamakla kalmıyor, aynı zamanda sahnenin enerjisini de yakalıyor; sanki her kürek darbesiyle toprağın dinlenme yerinden alındığını hissedebilirsiniz. Bu eser, 19. yüzyıl işçi yaşamının tarihi bağlamıyla ince bir şekilde etkileşime geçiyor, bu dönemde birçok kişinin karşılaştığı mücadelelere düşünmeye teşvik ediyor. Bu sadece fiziksel bir işin tasvirinde değil, aynı zamanda onların çabalarına saygı ve takdir sunan bir direniş kutlamasında yer alıyor.