Bu resim, huzurlu bir sahnenin canlı tasvirinden etkileyici bir şekilde, çekici bir evin dinamik bir gökyüzü arka planında öne çıktığı bir görüntü sunuyor. Her fırça darbesi, Van Gogh'un karakteristik enerjisiyle canlanıyormuş gibi görünmektedir; gökyüzü, yıldızlı bir geceyi andıran sarı ve beyaz dokunuşlarla dolu dönen mavi karışımlara sahip. Ev, yeşil ve beyaz tonlarında boyanmış olup, bir huzur hissi yayıyor; canlı, dalgalı çizgilerle hareket duygusunu aktarıyor. Pencere pervazlarının kırmızı renkleri, renk paletini kırarak, dikkatleri üzerine çekiyor ve sahneyi sıcaklıkla dolduruyor.

Daha yakından bakıldığında, iki kadının—belki pazardan dönerken—şekilleri yavaşça manzaradan belirmeye başlıyor; koyu kıyafetleri çevredeki bitki örtüsüyle kontrast oluştururken bir uyum sağlıyor. Fırça çalışması, kırsal yaşamın nostaljik bir duygusunu uyandıran bir anı yakalıyor, sanki Van Gogh günlük varoluşun basitliğini ölümsüzleştirmek istiyor. Bu eser, yalnızca teknik ustalığını sergilemekle kalmıyor, aynı zamanda insan bağlantısının ve doğal dünyanın güzelliğinin hikayesini anlatıyor.