Dit fascinerende stilleven uit het einde van de 19e eeuw onthult de verbluffende eenvoud en schoonheid van alledaagse voorwerpen. Geplaatst tegen een donkere, matte achtergrond, is de compositie indrukwekkend georganiseerd maar lijkt toch spontaan; alsof deze objecten haastig zijn gerangschikt voor de zorgvuldige observatie van de kunstenaar. De verschillende vormen en maten van de vaten - twee donkere glazen flessen op de achtergrond, een ronde aardewerken kom in het midden en twee kleinere kommen op de voorgrond - vertellen een verhaal over huiselijkheid en warmte. De bruine kleur van het aardewerk contrasteert prachtig met het bleke blauw van een van de kommen, waardoor de aandacht naar deze harmonieuze, maar bescheiden kleuren wordt getrokken.

De penseelstreken zijn karakteristiek gedurfd, wat de emotionele intensiteit van Van Gogh oproept; de streken zijn zelfverzekerd, maar tonen ook een tederheid die liefde voor het alledaagse suggereert. De textuur van het aardewerk geeft een tastbare kwaliteit, alsof je de hand kunt uitsteken en het ruwe oppervlak kunt voelen. Deze compositie weerspiegelt niet alleen de fascinatie van de kunstenaar voor licht, schaduw en kleur, maar markeert ook een specifiek moment in de geschiedenis waarin het alledaagse werd gevierd in de deftige kunst. Thematisch wekt het een gevoel van nostalgie terwijl het de essentie van de innerlijke wereld van de kunstenaar vastlegt, waardoor diepere waarheden verborgen in het dagelijks leven worden onthuld.