Αυτή η συναρπαστική νεκρή φύση από τα τέλη του 19ου αιώνα αποκαλύπτει την εκπληκτική απλότητα και ομορφιά των καθημερινών αντικειμένων. Τοποθετημένη σε ένα σκοτεινό, θαμπό φόντο, η σύνθεση είναι εντυπωσιακά οργανωμένη, αλλά φαίνεται αυθόρμητη, σαν αυτά τα αντικείμενα να έχουν ετοιμαστεί βιαστικά για την προσεκτική παρατήρηση του καλλιτέχνη. Οι διαφορετικές μορφές και μεγέθη των σκευών - δύο γυάλινες φιάλες στο βάθος, ένα κεραμικό μπολ στο κέντρο και δύο μικρότερα μπολ στο προσκήνιο - αφηγούνται μια ιστορία οικειότητας. Το καφέ της κεραμικής αντίθετείται όμορφα με το αμυδρό μπλε ενός από τα μπολ, τραβώντας το βλέμμα σε αυτά τα αρμονικά, αλλά ταπεινά χρώματα.

Η πινελιά είναι χαρακτηριστικά τολμηρή, προκαλώντας την συναισθηματική ένταση του Βαν Γκογκ: οι πινελιές είναι σίγουρες, αλλά δείχνουν και μια τρυφερότητα που υποδεικνύει μια αγάπη για το καθημερινό. Η υφή της κεραμικής προσθέτει μια αίσθηση αφής, σαν να μπορούσες να απλώσεις το χέρι σου και να νιώσεις την τραχιά επιφάνειά της. Αυτή η σύνθεση αντικατοπτρίζει όχι μόνο τη γascrook της καλλιτέχνη για το φως, τη σκιά και το χρώμα, αλλά σηματοδοτεί και μια συγκεκριμένη στιγμή στην ιστορία όταν το συνηθισμένο τιμόταν στην εκλεπτυσμένη τέχνη. Θεματικά, προξενεί μια αίσθηση νοσταλγίας ενώ συλλαμβάνει την ουσία του εσωτερικού κόσμου του καλλιτέχνη, αποκαλύπτοντας πιο βαθιές αλήθειες κρυμμένες στην καθημερινή ζωή.