Σε αυτήν την συγκινητική χειμερινή σκηνή, ο κήπος είναι καλυμμένος με ένα παχύ στρώμα χιονιού, δημιουργώντας μια ήρεμη αλλά μελαγχολική ατμόσφαιρα. Η υφή του χιονιού αποτυπώνεται μέσα από εκφραστικές πινελιές, κάθε κίνηση αποκαλύπτει την αναστάτωση της φύσης στη παγωμένη της μορφή. Μια μοναχική φιγούρα, ντυμένη με απλά ρούχα, φαίνεται να καθαρίζει το χιόνι. Η κίνησή της προτείνει τόσο εργασία όσο και μια στιγμή περισυλλογής μέσα στη σιωπή του περιβάλλοντος. Οι σκούρες περιγράμματα των γυμνών δέντρων περιβάλλουν τη φιγούρα, ενώ στο βάθος, μια σκηνοθετική τοιχοποιία υψώνεται, υποδεικνύοντας περιορισμό ή προστασία.

Η παλέτα χρωμάτων κυριαρχείται από γήινες αποχρώσεις: βαθύ πράσινο, καφέ και παγωμένο λευκό, ενδιάμεσα με πινελιές κόκκινης από τα τούβλα του τοίχου και ίσως από το καπέλο της φιγούρας. Αυτές οι αποχρώσεις προκαλούν ένα αίσθημα απομόνωσης και αυτοανάλυσης. Η τεχνική του Van Gogh, παχιά και τολμηρή, προσθέτει στο συναισθηματικό βάρος της σκηνής ενώ κάθε στρώση χρώματος αφηγείται μια ιστορία για το κρύο, ενώ η απόφαση της φιγούρας να καθαρίσει το χιόνι προσδίδει ένα αίσθημα αντοχής. Τοποθετημένο στην εποχή που ο καλλιτέχνης ακόμη αγωνιζόταν με την ταυτότητά του και τη θέση του στον κόσμο, αυτό το έργο δεν αντικατοπτρίζει μόνο το τοπίο, αλλά και την εσωτερική αναστάτωση του Van Gogh, συνδυάζοντας τους προσωπικούς αγώνες με καθολικά θέματα μοναξιάς και επιμονής.