Το έργο μεταφέρει τους θεατές σε ένα συναρπαστικό ορεινό τοπίο, όπου οι κορυφές υψώνονται με μεγαλοπρέπεια, οι μορφές τους καλυμμένες με ένα λεπτό πέπλο χιονιού. Οι βαυδρικές νεφώσεις χορεύουν γύρω από τις κορυφές, υποδεικνύοντας τα μυστικά που κρύβονται πάνω από τον κόσμο, ενώ από κάτω, μια σειρά από λευκές δομές φωλιάζουν στην πράσινη πλαγιά, προτείνοντας μια διαρκή παρουσία στη μεγαλοπρέπεια της φύσης. Η απαλή, σχεδόν ονειρεμένη ποιότητα των χρωμάτων ενισχύει την αίσθηση της ηρεμίας, καθώς η παλέτα περιλαμβάνει ήρεμες αποχρώσεις του μπλε που απελευθερώνουν τον καθαρό ουρανό, ισορροπημένες με γήινες πράσινες που σταθεροποιούν τη σκηνή.

Η χρήση των λείων, ρέοντων γραμμών από τον Ρέριχ δημιουργεί μια αρμονική σύνθεση, προσκαλώντας το μάτι να περιπλανηθεί χωρίς κόπο σε όλη την επιφάνεια της καμβά. Η αντίθεση μεταξύ των επιβλητικών βουνών και της ταπεινής αρχιτεκτονικής από κάτω μιλά για τη θεϊκή σχέση μεταξύ ανθρωπότητας και φύσης - ένα θέμα που ο Ρέριχ εξερευνά συχνά στα έργα του. Αυτή η ζωγραφιά δεν αποτυπώνει μόνο την εκπληκτική ομορφιά του τοπίου αλλά και προάγει μια συναισθηματική αντίδραση, ενσταλάζοντας ένα αίσθημα θαυμασμού και σεβασμού προς τον φυσικό κόσμο. Δημιουργημένη στις αρχές του 20ου αιώνα, αντηχεί με τα ιδανικά της εποχής, τονίζοντας τις πνευματικές συνδέσεις και την αναζήτηση νοήματος μέσα στις εμπνευσμένες δυνάμεις του περιβάλλοντος.