Bu sanat eseri, izleyicileri büyüleyici bir dağ manzarasına götürüyor; zirveler görkemli bir şekilde yükselirken, formları nazik bir kar örtüsü ile kaplanıyor. Bulut kümeleri, zirveler etrafında dans ediyor ve dünyanın üstündeki gizemleri ima ediyor; aşağıda ise bir dizi beyaz yapı yeşil yamaçta yer alıyor, doğanın görkemi içinde kalıcı bir varlığı öneriyor. Renklerin yumuşak, neredeyse rüya gibi kalitesi ile huzur hissi artırılıyor; palet, açık bir gökyüzünü hatırlatan sakin mavi tonlarını barındırıyor, bu da sahneyi sağlamlaştıran yer altı yeşilleri ile dengeleniyor.

Roerich’in akıcı ve yumuşak çizgileri, uyumlu bir kompozisyon yaratarak gözün tuval üzerinde zahmetsizce dolaşmasını sağlıyor. Yüksek dağlar ile altta yer alan mütevazı mimari arasındaki zıtlık, insanlık ile doğa arasındaki yüce ilişkiyi anlatıyor; bu tema Roerich’in eserlerinde sıkça ortaya çıkıyor. Bu resim, sadece manzaranın muhteşem güzelliğini yakalamakla kalmaz, aynı zamanda duygusal bir tepkiyi de özendirir; doğal dünyaya karşı bir hayranlık ve saygı duygusu aşılar. 20. yüzyılın başlarında yaratılan bu eser, dönemin idealleriyle birlikte yankılanır; manevi bağlar ve doğanın muazzam güçleri içindeki anlam arayışını vurgular.