Αυτό το ευαίσθητο τοπίο αποτυπώνει μια ήσυχη, ομιχλώδη κοιλάδα περιβαλλόμενη από τραχείς λόφους και διάσπαρτα δέντρα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε απαλές τούρκικες αποχρώσεις και λεπτές υδατογραφίες ή μελάνια, δημιουργώντας μια απαλή ατμοσφαιρική βάθος που προσκαλεί σε περισυλλογή. Η σύνθεση καθοδηγεί απαλά το βλέμμα από το σκιερό και λεπτομερές προσκήνιο προς τους απομακρυνόμενους λόφους, που χάνονται σε έναν ωχρό, σχεδόν κενό ουρανό, υπαινισσόμενος την πρωινή ομίχλη ή συννεφιά. Οι πινελιές είναι ελαφριές και λεπτές, υπονοώντας περισσότερα παρά περιγράφοντας τις φυσικές μορφές με ποιητική εγκράτεια. Η σκηνή είναι ταυτόχρονα διαχρονική και οικεία, επικαλούμενη την ήρεμη ομορφιά της υπαίθρου την αυγή ή κάτω από έναν απαλό βροχερό καιρό. Εκφράζει μια ήσυχη ευλάβεια για τα ταπεινά τοπία της φύσης, χωρίς ανθρώπινη παρουσία, αλλά γεμάτα από τον λεπτό παλμό της ζωής. Ιστορικά, τέρα έργα αντανακλούν την περίοδο όπου οι καλλιτέχνες εξερευνούσαν τις λεπτές διαθέσεις του φυσικού κόσμου, εστιάζοντας στην τονική αρμονία και την ατμοσφαιρική προοπτική παρά στη σχεδιαστική ζωντάνια. Το έργο αυτό έχει σημασία για την ικανότητά του να αποτυπώνει την ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ λεπτομέρειας και κενού, φωτός και σκιάς, αναδεικνύοντας την συναισθηματική απήχηση της τοπιογραφίας πέρα από την απλή αναπαράσταση.