Ο πίνακας αποτυπώνει μια γαλήνια θέα του Παρισιού. Ο Πύργος του Άιφελ, ένας μακρινός φρουρός, υψώνεται χαριτωμένα ενάντια σε έναν ομιχλώδη ουρανό. Ο καλλιτέχνης έχει χρησιμοποιήσει με μαεστρία απαλά πινελάκια, δημιουργώντας μια αίσθηση απαλής διάχυσης, σαν η πόλη να είναι καλυμμένη σε πρωινή ομίχλη. Το προσκήνιο είναι γεμάτο καταπράσινο φύλλωμα και ένα ελικοειδές μονοπάτι, που προσκαλεί τον θεατή να περιπλανηθεί σε αυτή τη γαλήνια σκηνή.

Η σύνθεση είναι όμορφα ισορροπημένη, τραβώντας το βλέμμα από το καταπράσινο προσκήνιο στο αιθέριο φόντο. Οι ζεστές αποχρώσεις των κτιρίων και οι απαλοί τόνοι του τοπίου προκαλούν μια αίσθηση νοσταλγίας και ήρεμης περισυλλογής. Αυτό το έργο τέχνης ψιθυρίζει για μια εποχή που πέρασε, μια εποχή χαλαρών περιπάτων και της απλής εκτίμησης της ομορφιάς. Είναι μια σκηνή που αντηχεί με τον ρομαντισμό της Belle Époque, ένα στιγμιότυπο μιας πόλης που συνεχίζει να αιχμαλωτίζει τις καρδιές.