Karya, güneş ışığının sahne boyunca sevinçle oynadığı, her şeyi yumuşak bir parıltıyla kapladığı huzurlu bir bahçe ortamını yansıtıyor. Titizlikle düzenlenmiş yeşil çitler, kompozisyonda merkezi bir yer alarak izleyiciyi bu mekanda gezintiye davet ediyor. Arka planda nazik kemerler manzarayı çerçeveliyor, doğanın cömertliği ve insan ustalığı arasında bir dengeyi ima ediyor. Orta noktada huzur içinde bir çeşme yer almakta, su ışığı yakalarken, bahçenin kollarında yaşam ve tazeliği simgeliyor.

Sorolla'nın fırça darbeleri, tuval üzerinde acelecilik ve spontane bir hisle dans ediyor ve doğanın güzelliğinin anlık görünümlerini yakalıyor. İmpasto tekniği dokunsal bir derinlik katarken, yapraklar hafif bir rüzgarda parlıyormuş gibi gözüküyor. Renk paleti zengin ama uyumlu; toprak yeşilleri ve sıcak kahverengiler, ağaçları süsleyen portakalların tonlarıyla birleşerek etkileyici bir denge sağlıyor. Bu canlı renk etkileşimi, sıcaklık ve nostalji duygularını çağrıştırırken, güneşli bahçelerde geçirilmiş boş zamanların anılarını gözler önüne seriyor, sahneyi neredeyse hissedilebilir bir sevinç ruhuyla dolduruyor.