In dit evocatieve stuk gebruikt de kunstenaar op meesterlijke wijze de etstechniek om een scène vast te leggen die doordrenkt is van impliciet verhaal. De compositie is sober, gedomineerd door een palet van grijstinten en zwart, maar binnen dit beperkte bereik roept de kunstenaar diepte en emotie op. De centrale figuur, die door een ander wordt vastgehouden, lijkt in nood te verkeren of een vorm van manipulatie te ervaren, terwijl de andere figuren in het kader reageren met gebaren van wanhoop of berusting. De lijnen van de kunstenaar zijn precies en zuinig en geven efficiënt de texturen van de kleding en het gewicht van de lichamen weer. Het is een studie in contrasten: licht en schaduw, actie en passiviteit, controle en kwetsbaarheid. Het vermogen van de kunstenaar om de menselijke conditie met zo'n zuinigheid weer te geven, is een kenmerk van zijn genialiteit. De emotionele impact is direct - een gevoel van onbehagen, van verborgen machtsmechanismen in het spel. Het stuk resoneert met een tijdloze kwaliteit en spreekt tot de donkerste hoeken van de menselijke psyche.