Het schilderij transporteert me onmiddellijk naar een Parijse boulevard, die glinstert na een regenbui. De natte bestrating weerspiegelt de zachte gloed van de straatlantaarns en creëert een betoverende dans van licht en schaduw. De kunstenaar vangt op meesterlijke wijze de sfeer; ik kan bijna de koele, vochtige lucht op mijn huid voelen en het zachte kabbelen van het water horen. De gebouwen, met hun luifels en architectonische details, zijn weergegeven in gedempte tonen en vormen een achtergrond voor de figuren die over straat wandelen.

De compositie is briljant en trekt het oog langs de perspectieflijnen van de boulevard. Het gebruik van donkere tinten met subtiele highlights creëert een gevoel van mysterie en intimiteit. De scène roept een gevoel van stille contemplatie op, een moment dat is opgeschort in de tijd. Het is een momentopname van het dagelijks leven, getransformeerd in een prachtig en suggestief kunstwerk. Een ware getuigenis van de schoonheid die te vinden is in het gewone.