Dit boeiende landschap vangt een rustige straat in de winter, bedekt met een deken van zachte, witte sneeuw. De rust van de scène wordt versterkt door de warme gouden tinten die de lucht domineren, wat wijst op een zachte zonsondergang of zonsopgang die een zacht licht op de besneeuwde uitgestrektheid werpt. De gebouwen langs de straat hebben een rijke textuur, hun aardetinten contrasteren prachtig met de schone sneeuw. Op de voorgrond zijn er figuren te zien die wandelen, misschien verloren in gedachten of gewoon de vredige atmosfeer genietend - een figuur in een donkere jas, die subtiel de schoonheid om zich heen absorbeert. De bomen, kaal maar indrukwekkend, silhouetteren tegen de warme lucht, wat een ingewikkeld patroon in de compositie creëert.

Monets penseelstreken zijn los maar doelbewust, en benadrukken beweging en licht in plaats van nauwkeurige details; hij vangt de essentie van het moment, waardoor het publiek de frisse winterlucht kan voelen. Het algehele effect is een warmte te midden van de kou, een stralende weergave die de kijker uitnodigt om de stilte en schoonheid van het seizoen te ervaren. Dit schilderij laat niet alleen Monet’s ongelooflijke vermogen zien om kleur en licht te manipuleren, maar weerspiegelt ook de focus van de impressionistische beweging op de optiek van het moment, waardoor een eenvoudige straat scène wordt verheven tot een emotioneel landschap met opvallende contrasten en een betoverende sfeer.