Dit schilderij vangt een rustige winterscène, waarbij drijvend ijs zich mengt met zacht water onder een zachte, pastel gekleurde lucht. De penseeltechniek van de kunstenaar is zowel expressief als vloeiend, waardoor de kijker bijna de kou van de winterlucht kan voelen terwijl hij wordt aangetrokken door de rust van het landschap. Het ijs creëert geometrische patronen op het reflecterende oppervlak van het water, dat prachtig contrasteert met de subtiele tinten van de lucht—zachte blauwen die samensmelten met warme perzik- en delicate koral tinten, en een gevoel van kalmte en vrede oproepen. Wanneer je verder kijkt, bieden de verre heuvels een zacht achtergrond dat als golven oprolt, wat diepte toevoegt aan de compositie.

In de voorgrond komen de bomen levendig naar voren—een mengsel van rode, oranje en kastanjebruine tinten die de onzeker aankomende lente aankondigen, staand tegen de rustige blauwe achtergrond. Monet's gebruik van kleur hier is meesterlijk; het weerklinkt met emotionele warmte temidden van de kou van het seizoen. De interactie tussen licht en schaduw danst op het water, en weerspiegelt het diepe begrip dat Monet had van de subtiliteiten van de natuur. In dit stuk kan je zowel de vluchtigheid van de tijd als de schoonheid voelen, een essentie die typisch is voor de Franse impressionisten.