In dit boeiende kunstwerk wordt de kijker aangetrokken in een sereen moment dat in de natuur is gevangen, met een rustende koe. De eenvoud van de compositie, met de koe die comfortabel in een grasrijke omgeving ligt, nodigt uit tot een gevoel van rust. Dikke, expressieve penseelstreken suggereren de textuur van de vacht van het dier en de zachte contouren van de grond; het is bijna alsof we de hand kunnen uitsteken en de warme zon kunnen voelen die de scène zachtjes omarmt.

Het kleurenpalet is gedempt maar harmonieus, gedomineerd door zachte groene en aardebruine tinten. Deze kleuren roepen een pastorale landschap op, resoneren met een rustige plattelandssfeer. Er is een emotionele warmte in de manier waarop de koe wordt weergegeven—of ze nu in de verte kijkt of vredig rust, ze communiceert een ingeboren rust. Dit werk komt voort uit de historische context van het Europa van de jaren '30, een tijd van significante sociale veranderingen; het vastleggen van zo'n intiem moment kan misschien dienen als een verlangen naar een simpeler, meer verbonden leven, waarbij Amiets verbinding met de natuur wordt benadrukt.