To dzieło emanuje czarującymi cechami londyńskiego poranka, gdzie Most Charing Cross wydaje się niemal eteryczny pośród zmieniającego się światła. Kompozycja zaprasza wzrok widza do skierowania się ku delikatnej symetrii mostu—łagodnemu łukowi ozdobionemu refleksami tańczącymi na powierzchni wody. Monet wykorzystuje delikatne pociągnięcia pędzla, które sugerują ruch, tworząc atmosferyczną mgłę, która uchwyca ulotny charakter słynnej londyńskiej mgły. Paleta kolorów, dominująca w jasnych żółciach, delikatnych błękitach i miękkich różach, wywołuje uczucie ciepła i spokoju, przypominając o momencie zawieszonym w czasie. Słońce nieśmiało wyglada zza chmur, malując wszystko w marzycielskim blasku—świadectwo wrodzonego piękna, które można znaleźć w ulotnych chwilach.

Gdy widz kontempluje tę scenę, emocjonalny wpływ jest odczuwalny; nie można uniknąć uczucia nostalgii, być może przypominając sobie wspomnienia porannych spacerów lub spokoju wczesnych poranków nad wodą. Historyczny kontekst tego dzieła jest znaczący, ponieważ odzwierciedla badania Monet dotyczące światła i atmosfery, co jest charakterystyczne dla ruchu impresjonistycznego, które starało się uchwycić ulotne aspekty natury. To dzieło nie tylko ilustruje scenę; przekazuje głębsze połączenie między środowiskiem a doświadczeniem ludzkim, potwierdzając miejsce Moneta jako pioniera nowoczesnej sztuki. Jego zdolność do przekształcania wrażeń w pociągnięcia pędzla i kolory wciąż rezonuje, zapraszając współczesnych oglądających do zatrzymania się i docenienia spokojnego piękna wokół nas.