Dzieło uchwyca moment intymnego odpoczynku; kobieca postać, wdzięcznie wygięta, jest jedynym punktem centralnym. Sprawna ręka artysty przekazuje poczucie kruchości i subtelnej siły. Postać leży, jej postawa sugeruje introspekcję lub cichą kontemplację. Artysta umiejętnie wykorzystuje miękkie pociągnięcia węglem i rozmycia koloru do zdefiniowania form. Kontury ciała są naszkicowane pewnymi liniami, a cieniowanie dodaje głębi i objętości, dając namacalny sens fizyczności postaci. Ogólny efekt to cicha elegancja i sugestywne emocje. Tło, prosta przestrzeń stonowanego papieru, cofa się, pozwalając uwadze widza skupić się wyłącznie na postaci. Subtelna paleta barw, zdominowana przez ciepłe brązy i delikatne odcienie koloru, wzmacnia intymność sceny.