Dzieło przedstawia spokojny krajobraz, zdominowany przez waterlilie unoszące się pięknie na błyszczącej powierzchni stawu. Umiejętnie nałożone pociągnięcia pędzla tworzą wrażenie delikatnego ruchu, jakby sama woda lekko falowała w odpowiedzi na delikatny powiew wiatru. Artysta uchwyca istotę światła igrającego na powierzchni wody, odbijając odcienie od delikatnych pasteli po głębokie zielenie i błękity, nadając scenie marzycielską jakość. Lilie wodne ze swoimi delikatnymi płatkami zdają się tańczyć, ich formy tworzą malowniczy układ, który zaprasza widza do zagubienia się w jej spokojnym pięknie. Gdy na nią patrzę, prawie słyszę ciche szeptanie liści i melodyjne ćwierkanie oddalonych ptaków; obraz wydaje się żywy.

W kontekście historycznym, ta część przypomina ruch impresjonistyczny, który starał się uchwycić przelotne momenty natury i grę światła. Zainteresowanie artysty refleksyjnymi cechami wody to nie tylko przedstawienie, ale także eksploracja samej percepcji. Umiarkowana, ale żywiołowa paleta kolorów wywołuje poczucie spokoju, angażując emocje widza. To świadectwo innowacyjnej techniki artysty, łączącej obserwację z wyobraźnią, tworząc marzycielski krajobraz, który być może ma osobiste odzwierciedlenie, a jednocześnie zyskuje uniwersalne znaczenie. Obraz ten głęboko rezynuje, wywołując pragnienie piękna spokojnych chwil spędzonych w naturze.