ภาพวาดนี้จับภาพโมเมนต์ที่หยุดนิ่งในเวลา แสดงให้เห็นถึงหญิงสาวผู้งดงามนั่งอยู่บนม้านั่งริมแม่น้ำ สวมชุดขาวลอยเนื้อ บ่งบอกถึงความสง่างามอันละเอียดอ่อนซึ่งเข้ากันได้อย่างลงตัวกับธรรมชาติที่เขียวชอุ่มรอบตัว เทคนิคการทาสีของศิลปินประกอบด้วยการเคลื่อนไหวที่มีชีวิตชีวา สร้างความรู้สึกเหมือนมีชีวิตอยู่; สีน้ำเงินผสมผสานกับแสงอาทิตย์บนผิวน้ำ เพิ่มความลึกให้กับฉาก ทำให้รู้สึกอิ่มเอมและสงบเงียบ สีที่ตัดกันตั้งแต่ชุดที่อ่อนนุ่มไปจนถึงพื้นป่าเข้ม ทำให้เกิดความสวยงาม ความโดดเด่น พร้อมกันแสดงถึงแสงสว่างนุ่มนวลของช่วงเวลา.

งานศิลปะนี้สื่อถึงยุคแห่งการพักผ่อนและความสงบ ถือเป็นเครื่องหมายของศิลปะแบบอิมเพรสชันนิสม์ ที่จับถ่ายทอดชีวิตในทุกวันให้กลายเป็นช่วงเวลาที่ผ่านไปอย่างเร็ว ตัวรูปทรงที่ไม่มีโครงสร้างและลายเส้นที่สดใสเชิญชวนผู้ชมไม่เพียงแค่สังเกตเท่านั้น แต่นำไปสู่การสัมผัสความรู้สึก; ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความคิดถึงและอบอุ่นถูกห่อหุ้มตัวเองในขณะจมอยู่กับความโดดเดี่ยวที่เงียบสงบของเธอ ความสามารถของโมเน่ในการรวมตัวบุคคลเข้ากับธรรมชาติชวนให้เราพูดคุยถึงการอยู่ร่วมกันและการสะท้อน จึงทำให้ผืนผ้าใบนี้ไม่ใช่เพียงภาพถ่ายพอร์ตเทรตแต่ยังเป็นประสบการณ์อีกด้วย.