ในฉากที่ทรงพลังนี้ ซิลลูเอทของอาคารรัฐสภายกสูงขึ้นอยู่บนพื้นหลังที่นุ่มนวลและเลือนลาง โดยอิ่มเอมกับความอบอุ่นของแสงอาทิตย์ยามอัสดง พาเลตสีมีการผสมผสานที่เต็มไปด้วยความฝันระหว่างสีม่วงและสีน้ำเงิน สว่างสดใสด้วยสีส้มที่เต้นรำอยู่บนท้องฟ้า สร้างบรรยากาศที่ทั้งเงียบสงบและลึกลับ แสงอาทิตย์ที่หรี่ลงสะท้อนตัวเองเบา ๆ บนผิวน้ำ เปลี่ยนให้แม่น้ำกลายเป็นผืนผ้าใบที่เปล่งประกายซึ่งสีสันละลายผสมกัน ส่งผลให้เส้นขอบฟ้าหายไปร่วมกับน้ำในวิธีที่แทบจะเหนือจริง การแตะเบา ๆ ของแปรงพู่กันถ่ายทอดการเคลื่อนไหว ในขณะที่กระซิบนิทราส秘ของการสิ้นสุดของวัน; ทุกครั้งที่แปรงเข้าสัมผัสกับผืนผ้าใบให้อารมณ์ที่เหมือนการสัมผัสที่ละเอียดอ่อน เชิญชวนผู้ชมให้เข้ามาใกล้.

สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกประทับใจที่สุดเกี่ยวกับงานชิ้นนี้คือเสียงสะท้อนทางอารมณ์ของมัน มันบีบอัดช่วงเวลาที่แขวนอยู่ในเวลา กระตุ้นความรู้สึกอยากย้อนกลับไปยังแสงที่กำลังจางหายไป สถาปัตยกรรมโกธิคที่โดดเด่นของรัฐสภานั้นมืดและใหญ่โต แต่ได้รับการทำให้เบาบางลงด้วยโทนเสียงรอบด้าน ซึ่งอนุญาตให้มันเชื่อมโยงเข้ากับฉากที่ข้ามัสนิกนี้ เทคนิคของโมเนต์ — การใช้งานแปรงที่หลวมและเอฟเฟกต์บรรยากาศ — เชิญชวนเราลงไปในฉากเหมือนเรายืนอยู่บริเวณฝั่งแม่น้ำเทมส์ ชมความงามลึกลับของกรุงลอนดอนในช่วงยามเย็น มันเป็นการสะท้อนของเมืองหนึ่ง แต่ก็น่าจะเป็นการสะท้อนถึงความไม่เที่ยงแท้ของความงามที่นำเราไปสู่การใคร่ครวญเมื่อวันที่ร่วงหล่นลงไปในคืน.