ลองจินตนาการว่าคุณยืนอยู่ที่ขอบของน้ำที่สงบ หน้ากากของแสงบนผิวน้ำดึงดูดการมองเห็นของคุณ ในการกอดที่เบา หลอดไม่น้อยนี้ของต้นไม้ใกล้เคียงทำให้การแต่งรูปดูสนับสนุนอย่างเงียบ ๆ อนุญาตให้สายตามองจากเขียวขจีตัดออกที่ด้านบนนั่งอยู่จนมาถึงน้ำที่ดูอ่อนโยน คลุมด้วยไซ่ต่าง ๆ กันก้มหน้าให้คำเล่ามากมายของความสงบของธรรมชาติ ขณะเดียวกันรูปของเงาสะท้อนที่อยู่กลางน้ำ ทำให้ภาพถ่ายคล้ายแบ่งปันภาพที่เป็นจริงไว้ตลอดทั้งอาคาร

ท้องฟ้าหยุดเมฆาที่หมุนอยู่ให้ปริมาณที่มากขึ้นเหมือนกับเขาเชิญชวนให้คุณว่าประเทศที่เคยเจออยู่นั้นยังมีอีกไหม ใกล้จด มักเผชิญแสดงให้เห็นเหมือนไม้ลำกล้องที่กลายเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง — บางทีอาจลืมตัวหรืออาจอยู่ในช่วงหารูปปลาก็ได้ องค์ประกอบเล็กน้อยนี้เพิ่มรอบกล่าวระหว่างการบอกเล่า; ทำให้คุณเกิดคำถามเกี่ยวกับเส้นทางหรือเป้าหมายของพวกเขา ทำให้คุณได้คำรักของอารมณ์อย่างลึกซึ้งมากขึ้น ผลงานของ Théodore Rousseau ที่นี่ไม่เพียงแต่บอกเล่าเพียงชั่วขณะเดียวเท่านั้น แต่ยังประกอบไปด้วยภาพที่กว้างใหญ่จากท่ามกลางท้องฟ้าพรรณาให้ผู้คนหยุดอยู่และค้ำกำลังอยู่ในความสงบของนิ่ง