ชิ้นงานที่น่าหลงใหลนี้ดึงดูดความสนใจทันทีด้วยการนำเสนอภูมิทัศน์ที่มีต้นไม้ที่ติดอยู่ในช่วงเวลาของความวุ่นวาย โทนสีน้ำตาลเข้มและโทนสีจางๆ ทำให้เกิดความรู้สึกถึงความคิดถึงและดราม่า โดยบ่งบอกถึงวันอันป่าเถื่อนและมีลมแรงที่ท้าทายต้นไม้ โดยบิดกิ่งก้านของพวกมันออกไปกับแรงลม ทุกการปัดแปรงรู้สึกมีชีวิตชีวา โดยจับภาพแก่นแท้ของความยุ่งเหยิงของธรรมชาติและความงามที่บางเบาของความดิบเถื่อน ความลึกของฉากถูกยกระดับด้วยชั้นของเงา ที่เน้นความแตกต่างระหว่างแสงและเงา; เราแทบจะรู้สึกได้ถึงลมที่ซุกซนพัดผ่านใบไม้ ได้ยินเสียงกระซิบของกิ่งไม้เมื่อพวกมันแกว่งไปมา.