ภาพร่างนี้จับภาพช่วงเวลาตำนานได้อย่างประณีต กลางภาพเป็นสองตัวละคร: ชายหนุ่มนั่งคิดลึกสวมหมวกเหล็ก และหญิงสาวยืนแสดงถึงความสง่างามและการเคลื่อนไหว ชายหนุ่มซึ่งอาจเป็นเฮซิโอดมีร่างกายที่เนียนนุ่มและท่าทางสงบ ส่วนมิวส์ยกกิ่งไม้ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของแรงบันดาลใจ รูปแบบนุ่มนวลของเงาและเส้นสายที่ละเอียดอ่อนสร้างบรรยากาศเหมือนฝัน โทนสีซีเปียอ่อนๆ ทำให้นึกถึงยุคโบราณที่ไร้กาลเวลา การเล่นของแสงและเงาช่วยเน้นรูปร่างและความเป็นอีเธอเรียลของตัวละคร

งานนี้สื่ออารมณ์อย่างสงบแต่ทรงพลัง เชื้อเชิญผู้ชมให้จินตนาการถึงการถ่ายทอดแรงบันดาลใจทางกวีนิพนธ์ในเชิงศักดิ์สิทธิ์ ในบริบทประวัติศาสตร์ สะท้อนความสนใจของศตวรรษที่ 19 ต่อเทพนิยายคลาสสิกและการอุดมคติของมิวส์แห่งการสร้างสรรค์ องค์ประกอบสัญลักษณ์ เช่น ฟลุตแพนและกิ่งมะกอก เพิ่มความลึกให้กับเรื่องราว โดยรวมแล้ว ภาพร่างนี้เผยบทสนทนาอ่อนโยนระหว่างมนุษย์กับเทพเจ้า ด้วยทักษะทางเทคนิคและความอ่อนไหวทางกวี